Standardowy główny fort artyleryjski powstały w latach 1878 – 1884 jako trzecia tego typu budowla wchodząca w skład zewnętrznego pierścienia toruńskiej Twierdzy. Około roku 1883 przeprojektowany na potrzeby piechoty, otrzymał również nowoczesne, jak na ówczesne czasy, stanowisko artylerii. Ta przebudowa ściśle powiązana była z pojawieniem się nowej, skuteczniejszej amunicji burzącej. Podstawowym zadaniem istnienia tego fortu była obrona węzłów kolejowych Toruń Północ i Toruń Mokre do czego przewidziano m. in. 14 dział średniego kalibru oraz od 15 do 22 – ciężkiego obsługiwanego przez wojska artyleryjskie. Łącznie załoga liczyła 800 ludzi, w tym dwie kompanie żołnierzy piechoty.
Budowla, jako jedyna w Toruniu, jest dostępna dla zwiedzających. Fort zachował się w bardzo dobrym stanie, choć modernizacje przystosowujące go dla potrzeb komercyjnych niekoniecznie mogą przypaść do gustu koneserom tego typu obiektów.