Główny standardowy fort artyleryjski wybudowany w latach 1880 – 1885 jak jeden z ostatnich obiektów kończących pierwszy etap powstawania Twierdzy Toruń. W związku z pojawieniem się nowej amunicji burzącej przebudowany w latach 1889 – 1893. Budowla mogła pomieścić nawet 800 ludzi, w tym 500 żołnierzy piechoty i innych formacji oraz 300 artylerzystów, których zadaniem była obsługa m. in. 14 stanowisk dział wałowych kaliber 15 cm, 4 ciężkich moździeży kaliber 21 cm oraz armat typu Gruson 8,8 cm. W czasie II wojny światowej mieścił się tu obóz jeniecki Stalag XX A, w którym internowano Brytyjczyków spod Dunkierki, Narwiku, Krety i Tobruku. Dla upamiętnienia, ludzi tu więcionych, w roku 2009 został w tym miejscu odsłonięty stosowny obelisk. Do dziś fort zachował się w dobrym stanie wraz z elementami oryginalnego wyposażenia. Obiekt znajduje się na terenie zamkniętym 1 Bazy Materiałowo–Technicznej Wojska Polskiego, a dostęp możliwy jest jedynie w ramach organizowanego zwiedzania.